Voće
Voće spada u posebnu grupu namirnica koje se, sa pojedinim izuzecima odlikuju:
- malom energetskom vrijednošću
- velikim sadržajem vode
- malom količinom proteina i masti
- znatnim sadržajem ugljenih hidrata i celuloze
- bogatstvom mineralnih sastojaka i vitamina, kao i sadržajem drugih hranjivih sastojaka kao što su enzimi, organske kiseline, antocijani, tanini i dr.
Zbog ovakvog sadržaja, prije svega, mineralnih sastojaka, vitamina, celuloze, enzima i drugih koji imaju prevashodno zaštitnu ulogu u organizmu, kao i sadržaju voćnih šećera koji predstavljaju vrlo pogodne izvore energije, voće i povrće ima veliki značaj za ljudsko zdravlje.
Značaj voća u ishrani[uredi | uredi kod]
Osnovne zajedničke odlike voća su:
- relativno mala energetska vrednost, osim kod nekih vrsta, kao što su: banane, kesten, orah, lješnjak, badem. Isto vrijedi i za sušeno voće: suve šljive, suve smokve, suvo grožđe);
- visok sadržaj vode, s tim što se izuzimaju ljuskasto i sušeno voće;
- znatan sadržaj ugljenih hidrata, a naročito voćnih šećera glukoze i fruktoze;
- mali sadržaj proteina i masti, izuzimajući ljuskasto voće;
- bogatstvo mineralnim sastojcima i vitaminima;
- znatan sadržaj celuloze (biljna vlakna), organskih kiselina i drugih sastojaka (pektini, antocijani i drugi ).
Voće je bogat izvor vitamina, mada ih, u poređenju sa povrćem, voće sadrži manje. Od vitamina voće sadrži najviše vitamina C i karotina. Njihova količina zavisi od vrste voća, sorte kao i niza drugih činilaca. Vitamin C nije podjednako raspoređen u cijelom plodu. Najviše ga ima u ljusci i ispod nje. Drugi vitamin po važnosti i količini je karotin. Najviše ga sadrže: kajsija, ananas, suva šljiva, breskva, lubenica itd. U manjim količinama voće sadrži i druge vitamine: K, E, vitamine B grupe.
Napomena[uredi | uredi kod]
U biologiji podela na voće i povrće ne postoji, jer se u ishrani koriste raličiti biljni organi (plodovi, semena, korenje, podzemna i nadzemna stabla, listovi i cvetovi) pa ih nije moguće klasifikovati u iste kategorije.
