Тие

Примери
→ Тие го преведоа тоа дело.

Тие е лична заменка за трето лице множина во македонскиот јазик. Оваа лична заменка се користи да се посочо група луѓе или предмети, која не го опфаќа говорникот^[1].

Лични заменки[уреди | уреди извор]

Личната заменка „тие“ се користи како подмет во реченицата, односно да се означат лицата кои го врши дејството и лицата за кого се однесува нешто. Останатите форми за трето лице множина може да се видат во следнава табела, која патем ги наведува сите лични заменки во македонскиот јазик:

Лични заменки
број	лице		подмет	присвојна заменка и придавка	директен предмет		индиректен предмет
					директен предмет		без предлози		со предлози
					долга	кратка	долга	кратка присвојна	со предлози
еднина	I		јас	мој/ моја/ мое/ мои	мене	ме	мене	ми	мене
	II		ти	твој/ твоја/ твое/ твои	тебе	те	тебе	ти	тебе
	III	м.р.	тој	негов/ негова/ негово/ негови	него	го	нему	му	него
		ж.р.	таа	нејзин/ нејзина/ нејзино/ нејзини	неа	ја	нејзе	ѝ	неа
		с.р.	тоа	негов/ негова/ негово/ негови	него	го	нему	му	него
множина	I		ние	наш/ наша/ наше/ наши	нас	нè	нам	ни	нас
	II		вие	ваш/ ваша/ ваше/ ваши	вас	ве	вам	ви	вас
	III		тие	нивен/ нивна/ нивно/ нивни	нив	ги	ним	им	нив

Потекло[уреди | уреди извор]

Старословенската форма еквивалентна на македонската „тие“ е 'они'. Така, оваа македонска лична заменка не е слична со останатите заменки за трето лице множина на останатите словенски јазици, спореди: ony, oni на словачки, oni, ony, ona на чешки, oni, one на полски, woni, wone на лужичкосрпски, oni на словенечки, oni, one, ona на српски, хрватски, босански и црногорски, те на бугарски, они на руски, яны на белоруски и вони на украински.^[2] Само во македонскиот, бугарскиот, украинскиот, рускиот и белорускиот нема разграничување на формите на трето лице множина меѓу женски или машки род, жива или нежива именка.

Македонската заменка „тие“ настанала најверојатно од показните заменки во старословенскиот (една од формите на тъ), одошто од самата заменка. Потсилувањето на старата едносложна заменска морфема била извршена со додадање на гласот 'е', сè со цел да се закрепи нивната изразеност.^[3]