Ανήλικος
Σύμφωνα με το νόμο, ανήλικος θεωρείται το άτομο που δεν έχει συμπληρώσει μια ορισμένη ηλικία, συνήθως η ηλικία της ενηλικίωσης, η οποία οριοθετεί νομικά την παιδική ηλικία από την ενήλικη ζωή. Η ηλικία ενηλικίωσης εξαρτάται από τη δικαιοδοσία και την εφαρμογή, αλλά συνήθως βρίσκεται στα 18. Οι ανήλικοι μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε πλαίσια που δεν σχετίζονται με τη συνολική ηλικία ενηλικίωσης. Για παράδειγμα, η ηλικία κατανάλωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι συνήθως τα 21 έτη και οι νεαροί αποκαλούνται ενίοτε ανήλικοι στο πλαίσιο του νόμου περί οινοπνεύματος, ακόμη και αν είναι τουλάχιστον 18.[1][2] Ο όρος ανήλικος αναφέρεται συχνά σε άτομα κάτω από την ηλικία ενηλικίωσης, αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται σε άτομα κάτω από ένα ορισμένο όριο ηλικίας, όπως η ηλικία κατανάλωσης, καπνίσματος, συγκατάθεσης, γάμου, οδήγησης, ψήφου και άλλα. Αυτά τα όρια ηλικίας είναι συχνά διαφορετικά από την ηλικία ενηλικίωσης (π.χ. οι ανήλικοι ηλικίας 16 και 17 μπορούν να ψηφίσουν και να οδηγήσουν σε ορισμένες περιοχές).
Η έννοια του ανηλίκου δεν ορίζεται ευκρινώς στις περισσότερες δικαιοδοσίες. Οι ηλικίες ποινικής ευθύνης και συναίνεσης, η ηλικία στην οποία η φοίτηση στο σχολείο είναι πλέον προαιρετική, η ηλικία κατά την οποία νομικά δεσμευτικές συμβάσεις μπορούν να συνάπτονται και ούτω καθεξής μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους.
Σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, της Ινδίας, της Βραζιλία, της Κροατίας, και της Κολομβίας, ως ανήλικος ορίζεται κάθε άτομο ηλικίας κάτω των 18 ετών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η ηλικία ενηλικίωσης ορίζεται από τις πολιτείες, οι ανήλικοι συνήθως αναφέρονται στα άτομα κάτω των 18 ετών, αλλά σε ορισμένες πολιτείες, ορισμένες υπηρεσίες (όπως τα καζίνο, τυχερά παιχνίδια, ιδιοκτησία όπλων και κατανάλωση αλκοόλ) μπορεί να ορίζουν ως ανήλικους οποιοδήποτε άτομο κάτω των 21 ετών. Στο ποινικό-δικαστικό σύστημα ορισμένων περιοχών, ο όρος του ανηλίκου δεν είναι απόλυτα συνεπής, επειδή ο ανήλικος μπορεί να δικαστεί και να τιμωρηθεί για ένα έγκλημα είτε ως έφηβος ή, συνήθως μόνο για "εξαιρετικά σοβαρά εγκλήματα", όπως ο φόνος, ως "ενήλικας"[3].
Στην Ιαπωνία, την Ταϊβάν και την Ταϊλάνδη, ανήλικος θεωρείται κάθε άτομο κάτω των 20 ετών. Στη Νέα Ζηλανδία η ηλικία ενηλικίωσης είναι τα 20 έτη,[4] αλλά τα περισσότερα δικαιώματα της ενηλικίωσης δίνονται σε μικρότερες ηλικίες, καθώς για παράδειγμα οι συμβάσεις εισόδου και η κατοχή διαθήκης επιτρέπεται στα 15[5].
Ανά τον κόσμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καναδάς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για όλες τους επαρχιακούς νόμους (όπως οι νόμοι περί αλκοόλ και καπνού), οι επαρχιακές και εδαφικές κυβερνήσεις έχουν τη εξουσία να ρυθμίσουν τη ηλικία ενηλικίωσης στις αντίστοιχες επαρχίες και εδάφη. Έτσι η ηλικία ενηλικίωσης ποικίλουν στο Καναδά.
Στις επαρχίες Αλμπέρτα, Μανιτόμπα, Οντάριο, Κεμπέκ, Σασκάτσουαν, και Νήσος του Πρίγκιπα Εδουάρδου η ηλικία ενηλικίωσης ορίζεται στα 18, ενώ στις επαρχίες Βρετανική Κολομβία, Γιούκον, Βορειοδυτικά Εδάφη, Νούναβουτ, Νέα Γη και Λαμπραντόρ, Νέα Σκωτία και Νιου Μπράνσγουικ η ηλικία ενηλικίωσης είναι τα 19.[6] Στο Σασκάτσουαν, η ηλικία κατανάλωσης αλκοόλ και συμμετοχής σε τυχερά παιχνίδια είναι τα 19 έτη[7].
Ιταλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ιταλία, ο νόμος αρ. 39 της 8 Μαρτίου 1975, αναφέρει ότι ανήλικος είναι κάθε πρόσωπο ηλικίας κάτω των 18 ετών.[8] Οι πολίτες κάτω των 18 ετών δεν έχουν δικαίωμα ψήφου (η ηλικία ψήφου για τη γερουσία είναι τα 25), να εκλέγονται, να αποκτήσουν άδεια οδήγησης για τα αυτοκίνητα, να εκδώσουν ή να υπογράψουν νομικά έγγραφα. Τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην Ιταλία από ανηλίκους δικάζονται σε δικαστήρια ανηλίκων.
Μεξικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 31 πολιτείες της χώρας, ως ανήλικος αναφέρεται κάθε άτομο κάτω των 18 ετών.
Οι ανήλικοι ηλικίας 16 ή 17 ετών που κατηγορούνται για εγκλήματα μπορούν να δικαστούν ως ενήλικες μερικές φορές.
Ινδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 29 πολιτείες και ενωσιακές επικράτειες, ως ανήλικος αναφέρεται ως ένα άτομο κάτω των 18 ετών. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι ανήλικοι 16 και 17 ετών που κατηγορούνται για εξαιρετικά ειδεχθή εγκλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν ως ενήλικες.[9]
Ταϊλάνδη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αστικός και Εμπορικός Κώδικας του Βασιλείου της Ταϊλάνδης δεν ορίζει τον όρο "ανήλικος", ωστόσο, παραγράφους 19 και 20 αναφέρει τα εξής:
- Παράγραφος 19 – Ένα άτομο, με τη συμπλήρωση της ηλικίας των 20 ετών παύει να είναι ανήλικος και να γίνεται sui iuris
- Παράγραφος 20 – ο ανήλικος γίνεται sui iuris μετά το γάμο, με την προϋπόθεση ότι ο γάμος γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Τμήματος 1448
Ως εκ τούτου, ο όρος ανήλικος στην Ταϊλάνδη αναφέρεται σε οποιοδήποτε άτομο κάτω από την ηλικία των 20, εκτός αν είναι παντρεμένος. Ένας ανήλικος περιορίζεται από το να κάνει νομικές πράξεις—για παράδειγμα, να υπογράψετε συμβόλαια. Στην περίπτωση ενός ανηλίκου που επιθυμεί να κάνει μια νομική πράξη, θα πρέπει να λάβει τη συγκατάθεση του νόμιμου εκπροσώπου του, συνήθως (αλλά όχι πάντα) των γονέων του και αλλιώς η πράξη είναι ακυρώσιμη. Οι εξαιρέσεις είναι πράξεις με τις οποίες ένας ανήλικος απλώς αποκτά δικαίωμα ή απελευθερώνεται από το καθήκον, πράξεις που είναι αυστηρά προσωπικές. Αυτές οι πράξεις θα πρέπει να είναι κατάλληλες για την κατάσταση του ατόμου στη ζωή και είναι υποχρεωτικές για τις εύλογες ανάγκες. Ένας ανήλικος μπορεί να κάνει διαθήκη στην ηλικία των δεκαπέντε.
Ηνωμένο Βασίλειο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Αγγλία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία ανήλικος θεωρείται το πρόσωπο ηλικίας κάτω των 18 ετών[10]. Αυτό ισχύει και στη Σκωτία.[11] Η ηλικία ποινικής ευθύνης στην Αγγλία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία είναι τα 10 έτη. Στην Σκωτία είναι τα 12 έτη, ενώ παλαιότερα ήταν τα 8 έτη, η οποία ήταν η χαμηλότερη ηλικία στην Ευρώπη.[12][13][14]
Στην Αγγλία και την Ουαλία, οι περιπτώσεις των ανηλίκων παραβατών του νόμου συχνά αντιμετωπίζονται με ενέργειες από τις ομάδες νεαρών παραβατών. Αν είναι έγκλειστος, αποστέλλεται σε ίδρυμα νεαρών παραβατών.
Ένα άτομο κάτω των 18 δεν μπορεί να κάθεται σε μια κριτική επιτροπή, να ψηφίζει, να είναι υποψήφιος, να αγοράζει ή να ενοικιάζει ταινίες με πιστοποιητικό 18 ή R18 ή να τους δουν στον κινηματογράφο, να απεικονιστούν σε πορνογραφικό υλικό, να κάνουν μήνυση χωρίς διάδικο φίλο, να έχει αστική ευθύνη, να έχει πρόσβαση σε έγγραφα υιοθεσίας και να αγοράζει αλκοόλ, προϊόντα καπνού, μαχαίρια και πυροτεχνήματα. Οι κανόνες σχετικά με την ελάχιστη ηλικία για την πώληση αυτών των προϊόντων συχνά δεν τηρούνται. Έτσι πολλές φορές άτομα κάτω των 18 ετών αγοράζουν προϊόντα καπνού και ποτά. Ωστόσο, πολλά βρετανικά καταστήματα σκληρύνουν τους περιορισμούς τους, ζητώντας ταυτοποίηση από πιθανώς ανήλικους πελάτες.
Η οδήγηση ορισμένων μεγάλων οχημάτων, το δικαίωμα δράσης ως κάτοχοι αδείας για αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις και η υιοθεσία ενός παιδιού επιτρέπεται μόνο μετά την ηλικία των 21 ετών. Η ελάχιστη ηλικία οδήγησης οχήματος HGV1 μειώθηκε στα 18. Ωστόσο, ορισμένα οχήματα μπορούν να οδηγηθούν από άτομα άνω των 21 ετών.
Ηνωμένες Πολιτείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1995, στις Ηνωμένες Πολιτείες γενικά ορίζεται νομικά ότι ανήλικος είναι ένα άτομο ηλικίας κάτω των 18 ετών. Στο πλαίσιο των νόμων περί αλκοόλ ή τυχερών παιχνιδιών, τα άτομα κάτω των 21 ετών μπορούν επίσης μερικές φορές να αναφέρονται και ως "ανήλικοι".[1][2] Ωστόσο, οι "έφηβοι" όσον αφορά την ποινική ευθύνη δεν είναι όλοι οι ανήλικοι. Όπως συμβαίνει συχνά στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι νόμοι διαφέρουν ευρέως ανάλογα με τη πολιτεία.
Κάτω από αυτή τη διάκριση, αυτοί που θεωρούνται οι έφηβοι συνήθως (αλλά όχι πάντα) δικάζονται σε δικαστήρια ανηλίκων, και μπορεί να έχουν άλλες ειδικές προστασίες. Για παράδειγμα, σε ορισμένες πολιτείες ένας γονέας/κηδεμόνας πρέπει να είναι παρόν κατά την αστυνομική ανάκριση, ή τα ονόματά τους ενδέχεται να αποκρυφθούν, όταν κατηγορούνται για ένα έγκλημα. Για πολλά εγκλήματα (ειδικά τα πιο βίαια εγκλήματα), η ηλικία στην οποία ένας ανήλικος μπορεί να δικαστεί ως ενήλικας κυμαίνεται κάτω από τα 18 έτη ή (λιγότερο συχνά) κάτω από τα 16[15]. Για παράδειγμα, στο Κεντάκι, η χαμηλότερη ηλικία κατά την οποία ένας ανήλικος μπορεί να δικαστεί ως ενήλικας είναι τα 14 έτη (χωρίς να εξαρτάται ανάλογα με το έγκλημα).
Η θανατική ποινή για αυτούς που διέπραξαν κάποιο έγκλημα πριν την ηλικία των 18 διεκόπη από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, σύμφωνα με την δίκη Ρόπερ εναντίον Σίμονς το 2005.[16] Με 5 ψήφους υπέρ και 4 κατά, παράγοντες όπως οι επιστήμες της παιδικής ανάπτυξης και πολλοί άλλοι κατέληξαν στο συμπέρασμά του.
Η εικοστή έκτη τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ, που επικυρώθηκε το 1971, χορηγεί δικαίωμα ψήφου στην ηλικία των 18.
Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ πήρε τη θέση ότι δεν θα ανακρίνει "μαχητές του εχθρού" κατά τη διάρκεια εξώδικης κράτησης στο στρατόπεδο κράτησης ανηλίκων στο Κόλπο του Γκουαντάναμο, εκτός αν ήταν κάτω των 16 ετών.[17] Σε κάθε περίπτωση, χώριζαν περίπου 40 κρατουμένους κάτω των 16 από τον ενήλικο πληθυσμό της φυλακής. Αρκετοί δεκάδες κρατούμενοι, μεταξύ των δεκαέξι και δεκαοκτώ ετών κρατούνταν με τον ενήλικο πληθυσμό της φυλακής. Τα άτομα κάτω των 18 κρατούνται χωριστά, σύμφωνα με την ηλικία ενηλικίωσης και τις παγκόσμιες προσδοκίες.
Ορισμένες πολιτείες, συμπεριλαμβανομένης της Φλόριντα, έχουν περάσει νόμους που επιτρέπουν σε ένα πρόσωπο που κατηγορείται για εξαιρετικά ειδεχθή εγκλήματα, όπως οι δολοφονίες, να δικαστούν ως ενήλικες ανεξάρτητα από την ηλικία. Οι νόμοι αυτοί έχουν αμφισβητηθεί από την Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών. Υπολογίζεται ότι 250.000 νέοι δικάζονται, καταδικάζονται οι φυλακίζονται ως ενήλικες κάθε χρόνο σε όλη την Ηνωμένες Πολιτείες[18].
Χειραφέτηση των ανηλίκων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η χειραφέτηση των ανηλίκων είναι μια νομική πράξη με την οποία ένας ανήλικος δεν είναι πλέον υπό τον έλεγχο των γονέων ή των κηδεμόνων τους και τα νομικά δικαιώματά τους συνδέονται με αυτά των ενηλίκων. Ανάλογα με τη χώρα, η χειραφέτηση μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους: μέσα από το γάμο, την επίτευξη οικονομικής αυτάρκειας, την απόκτηση εκπαιδευτικού πτυχίου ή διπλώματος, ή συμμετοχή σε μια μορφή στρατιωτικής υπηρεσίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλες οι πολιτείες έχουν κάποια μορφή χειραφέτησης των ανηλίκων[19].
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Liquor Control Act». State of Connecticut.
'Minor' means any person under twenty-one years of age.
- ↑ 2,0 2,1 «Offenses Against the Family». State of Tennessee.
As used in this section, minor means a person under twenty-one (21) years of age.
- ↑ "Prisons and Prison Life: Juvenile crime is on the rise. Is it right or fair to treat and charge juveniles as adults?". Retrieved June 13, 2015.
- ↑ «Age of Majority Act 1970». Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2016.
- ↑ Richard Rudman. Zealand Employment Law Guide (2013 edition). Retrieved June 13, 2015.
- ↑ «Age of Majority Table». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ "Drinking age will remain 19 in Saskatchewan". CBC News. (March 8, 2013). Retrieved June 13, 2015.
- ↑ «Italie». WIPO Lex. WIPO. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Coleman, Bennet & (2017-12-21). «Class XI student to be tried as adult for Ryan boy's Murder». The Times of India. https://timesofindia.indiatimes.com/india/class-11-student-to-be-tried-as-an-adult-for-ryan-boys-murder/articleshow/62185814.cms. Ανακτήθηκε στις 2017-12-23.
- ↑ «Family Law Reform Act 1969».
- ↑ «Age of Legal Capacity (Scotland) Act 1991».
- ↑ «Age of criminal responsibility».
- ↑ «Youth justice - Department of Justice». youthjusticeagencyni.gov.uk. 2 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ Gaines, Larry K and Roger Leroy Miller. "Criminal Justice in Action" 4th ed., Thompson Wadsworth Publishing, 2007. Pg 495
- ↑ «Roper v. Simmons (No. 03-633)». LII / Legal Information Institute.
- ↑ Schmitz, Gregor Peter (Απριλίου 2011). «Files Reveal Many Inmates Were Minors».
- ↑ «Campaign for Youth Justice, Key Facts: Youth in the Justice System. Washington, D.C.: Campaign for Youth Justice, 2007. Web. May 2011. Citing Woolard, J. "Juveniles within Adult Correctional Settings: Legal Pathways and Developmental Considerations." International Journal of Forensic Mental Health 4.1 (2005)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ https://www.law.cornell.edu/wex/emancipation_of_minors
|