Demokrasie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Demokrasie oor die wêreld heen: ██ Regerings wat hulself as demokrasieë definieer. ██ Regerings wat hulself nie as demokrasieë identifiseer nie: Broenei, Fidji, Noord-Korea, Oman, Saoedi-Arabië, Vatikaanstad en die Verenigde Arabiese Emirate

Demokrasie (van Antieke Grieks: δημοκρατία, geromaniseer: dēmokratía, dēmos 'mense' en kratos 'heersing')[1] is 'n regeringstelsel waarin staatsmag gesetel is in die mense of die algemene bevolking van 'n staat.[2] Volgens die Verenigde Nasies bied demokrasie "'n omgewing wat menseregte en fundamentele vryhede respekteer, en waarin die vryuitgedrukte wil van mense uitgeoefen word."[3]

In 'n direkte demokrasie het die mense die direkte gesag om oor wetgewing te beraadslaag en te besluit. In 'n verteenwoordigende demokrasie kies die mense regerende amptenare deur verkiesings om dit te doen. Wie as deel van "die mense" beskou word en hoe gesag onder die mense gedeel of gedelegeer word, het met verloop van tyd en teen verskillende koerse in verskillende lande verander. Kenmerke van demokrasie sluit dikwels vryheid van vergadering, assosiasie, persoonlike eiendom, vryheid van godsdiens en spraak, burgerskap, toestemming van die regeerdes, stemreg, vryheid van ongeregverdigde regeringsontneming van die reg op lewe en vryheid, en minderheidsregte in.

Die idee van demokrasie het mettertyd aansienlik ontwikkel. Deur die geskiedenis kan 'n mens bewyse vind van direkte demokrasie, waarin gemeenskappe besluite neem deur middel van volksvergaderings. Vandag is die dominante vorm van demokrasie verteenwoordigende demokrasie, waar burgers regeringsamptenare verkies om namens hulle te regeer, soos in 'n parlementêre of presidensiële demokrasie.[4]

Die meeste demokrasieë geld in die meeste gevalle meerderheidsreël,[5][6] maar in sommige gevalle word pluraliteitsreël, supermeerderheidsreël (bv. grondwet) of konsensusreël (bv. Switserland) toegepas. Hulle dien die deurslaggewende doel van inklusiwiteit en breër legitimiteit oor sensitiewe kwessies—teenbalansering van meerderheidshouding—en geniet daarom meestal voorrang op grondwetlike vlak. In die algemene variant van liberale demokrasie word die bevoegdhede van die meerderheid binne die raamwerk van 'n verteenwoordigende demokrasie uitgeoefen, maar die grondwet en 'n hooggeregshof beperk die meerderheid en beskerm die minderheid - gewoonlik deur die genot van al sekere individuele regte te verseker. bv. vryheid van spraak of vryheid van assosiasie.[7][8]

Die term het in die 5de eeu vC in Griekse stadstate, veral Klassieke Athene, verskyn om "heerskappy van die mense" te beteken, in teenstelling met aristokrasie (ἀριστοκρατία, aristokratía), wat "heerskappy van 'n elite" beteken.[9] Westerse demokrasie, anders as dié wat in die oudheid bestaan het, word algemeen beskou as sy oorsprong in stadstate soos dié in Klassieke Athene en die Romeinse Republiek, waar verskeie skemas en grade van stemreg van die vrye manlike bevolking waargeneem is voor die vorm het aan die begin van die laat oudheid in die Weste verdwyn. In feitlik alle demokratiese regerings deur die antieke en moderne geskiedenis, was demokratiese burgerskap aanvanklik beperk tot 'n elite-klas, wat later na alle volwasse burgers uitgebrei is. In die meeste moderne demokrasieë is dit bereik deur die stemregbewegings van die 19de en 20ste eeue.

Demokrasie staan in kontras met regeringsvorme waar mag óf deur 'n individu gehou word, soos in outokratiese stelsels soos absolute monargie, óf waar mag deur 'n klein aantal individue gehou word, soos in 'n oligargie—teenstellings wat uit antieke Griekse filosofie geërf is.[10] Karl Popper het demokrasie gedefinieer in teenstelling met diktatuur of tirannie, en fokus op geleenthede vir die mense om hul leiers te beheer en om hulle te verdryf sonder dat 'n revolusie nodig is.[11] Die wêreld se openbare mening is sterk ten gunste van demokratiese regeringstelsels.[12] Volgens die V-Dem Democracy-indekse en The Economist Democracy Index, leef minder as die helfte van die wêreldbevolking vanaf 2022 in 'n demokrasie.[13][14] Demokratiese terugval met 'n toename in hibriede regimes het demokratisering sedert die vroeë tot middel 2010's oorskry.[13]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Democracy". Oxford University Press. Besoek op 24 Februarie 2021.
  2. "Democracy | Definition, History, Meaning, Types, Examples, & Facts". Britannica (in Engels). 16 Augustus 2023. Besoek op 17 Augustus 2023.
  3. Nations, United. "Democracy". United Nations (in Engels). Besoek op 17 Augustus 2023.
  4. Tangian, Andranik (2020). Analytical Theory of Democracy: History, Mathematics and Applications. Studies in Choice and Welfare. Cham, Switzerland: Springer. doi:10.1007/978-3-030-39691-6. ISBN 978-3-030-39690-9. S2CID 216190330.
  5. "Definition of DEMOCRACY". www.merriam-webster.com (in Engels). Besoek op 5 Julie 2018.
  6. Locke, John. Two Treatises on Government: a Translation into Modern English. Quote: "Daar is geen praktiese alternatief vir meerderheidspolitieke heerskappy nie – dit wil sê om die toestemming van die meerderheid as die handeling van die geheel te neem en elke individu te bind. Dit sou bykans onmoontlik wees om die toestemming van elke individu te verkry voordat hulle kollektief optree ... Geen rasionele mense kon 'n samelewing begeer en daarstel wat dadelik moes ontbind omdat die meerderheid nie in staat was om die finale besluit te neem nie en die samelewing nie in staat was om op te tree as een liggaam nie."There is no practical alternative to majority political rule %E2%80%93 i.e., to taking the consent of the majority as the act of the whole and binding every individual." Google Books.
  7. Oxford English Dictionary: "democracy".
  8. "Democracy". Encyclopædia Britannica (Expo '70 hardcover) 7. (1970). William Benton. 215–23. ISBN 978-0-85229-135-1. 
  9. Wilson, N.G. (2006). Encyclopedia of ancient Greece. New York: Routledge. bl. 511. ISBN 978-0-415-97334-2.
  10. Barker, Ernest (1906). "Chapter VII, Section 2". The Political Thought of Plato and Aristotle. G.P. Putnam's Sons.
  11. Jarvie, 2006, pp. 218–19
  12. Anderson, Christopher J.; Bol, Damien; Ananda, Aurelia (2021). "Humanity's Attitudes about Democracy and Political Leaders". Public Opinion Quarterly. 85 (4): 957–986. doi:10.1093/poq/nfab056. ISSN 0033-362X. PMC 8754486. PMID 35035302.
  13. 13,0 13,1 V-Dem Institute DEMOCRACY REPORT 2022: Autocratization Changing Nature? bl 6, 13, 18: "Dictatorships are on the rise and harbor 70% of the world population – 5.4 billion people."
  14. Economic Intelligence Unit Democracy Index, 2022, bl. 4: "According to our measure of democracy, less than half (45.7%) of the world's population now live in a democracy of some sort, a significant decline from 2020 (49.4%)."

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]